Selam blog insanları,
Bazen kendimi şu meşhur süte düşen
iki fare hikâyesindeki çırpınan fare gibi hissediyorum. Lakin bir sorun var ben
çırpındığım halde sütün yüzeyi bir türlü tabaka halini almıyor, tereyağına
falan dönüşüp kurtulmamı sağlamıyor. Çabalarım nafile kalıyor. Kamu spotu gibi
oldu biraz böyle yazınca. Bkz: Bazen
kendinizi çok yalnız ve çaresiz mi hissediyorsunuz? Çare Alo 183’de! :) 183
benim şu sütü kaymağa çevirememe halime de yardım eder mi acaba?
Bahab’ınız bol, ruhunuz şen
olsun!
Evet sağlamıyor, süt mü bozuk acaba diye de düşünmedim değil! Bozuksa da yapacak bir şey yok, ya süt bitene kadar içeceğim ya da çıkmadık candan ümit kesilmez deyip çırpınmaya devam edeceğim. Sevgiler,Seda
YanıtlaSilSevgili Seda, ne güzel özetlemişsin. Vazcaymak yok, devam! :)
SilSon bir kaç yıldır çoğu blogerlerin üzerinde kara bulutlar dolanıyor galibe. Aynı ruh hali ve karamsarlık bende de var. Sen yine kısada olsa bir şeyler yazmışsın bloguna benim içimden o bile gelmiyor. Hatta şu an yorum yapmama bile şaşırıyorum :D
YanıtlaSilAhh eski tayfadan bir çingu görmek ne güzel :) Yorum da bir adımdır K'Delisi, yazı da yazabilirsin inanıyorum! :) Fighting ^^
Sil