Grangé: "Kötülüğün Kaynağı" Üçlemesi

Selamlar! Çok uzun bir aradan sonra kitap yazısıyla karşınızdayım. (Orada hala birileri varsa tabii) Aslında okuduğum bütün kitaplarla ilgili az çok bir şeyler yazarım niyetindeydim lakin elim gitmedi bir türlü. [Sanki çok kitap okumuşum izlenimi veriyorum burada :P (okumadım tebikisi yalan:/ )]

Bugün Fransız yazar J. C. Grangé’nin iki kitabından bahsedeceğim. Biri Siyah Kan, diğeri ise Şeytan Yemini. İlk okuduğum Grangé kitabı Leyleklerin Uçuşu’ydu ki çok beğenmiş, şaşırmıştım. Siyan Kan ile bunu pekiştiririm daha çok şaşırır, ters köşe olurum diyordum lakin beklentimi yüksek tutmuş olmalıyım ki kitap beni pek etkilemedi. Bir de Siyah Kan’da şöyle bir olay var; okuyucu birçok şeyi tahmin ediyor, zaten katil baştan belli.

Az biraz konusundan bahsedersek eğer: Kitap yüzme-dalış şampiyonu olan Reverdi’nin yakalanması ve bu olayın eski paparazzi, şimdilerde cinayet haberleri yapan gazeteci Marc’ın olayı takip etmek istemesiyle başlıyor. Marc özel hayatında yıkımlar yaşamış olan, yalnız yaşayan bir adam. Reverdi olayı ilgisini çekiyor çünkü Marc, kötülüğün kaynağını öğrenmek bulmak isteyen bir adam. İnsanlar neden kötülük yapar? Neden öldürür? Gazeteci Marc bu soruların özünü almak insan ruhunun derinliklerinde yatan kötülük duygusunu harekete geçiren itkiyi bulmak için olayı araştırır. Bunu öğrenmek için ise tehlikeli bir yol seçer ve Reverdi ile düzenli bir iletişim kurmayı sağlar.

Marc’ın kurduğu iletişim şekli, tehlikeli bir yol. Katil hapiste olmasına rağmen her iletişime geçtiğinde bu işin sonu kötü duygusuna kapılıyor insan, üstelik işin sonu başkalarını da kapsayacak boyutta. Reverdi kadınları öldüren ve onlardan siyah kan akıtan bir katil. Peki gerçekten katil mi? Siyah kanın olayı ne? Öldürme şeklinin sebebi ne? Hepsinin cevabı kitapta tabii ki. Spoiler vermek yok. Katille ilgili tek bir cümle yazmak istiyorum esasen, klişe bir cümle, ama o zaman katilin cinayetleri işleme sebebi kısmen ortaya çıkar diye susuyorum :’)

Siyah Kan’ı okurken bir katilin adım adım yöntemlerini öğreniyoruz gazeteci Marc ile birlikte. Adeta öldürmenin yolunu açmış yazar her ayrıntıyla. Bir şeyleri önceden tahmin etmek mümkün ama yine de okuma isteğini köreltmiyor bu tahminler. Kitap sonunda okuyucuyu şaşırtacak gelişmeler hala mümkün, okuyun bu kitabı :)

Gelelim Şeytan Yemini’ne..

Bu kitabı hep uykum gelsin diye gece okudum ve bilmiyorsanız hemen söyleyeyim sabah ezanını duymadan, insanların işine-okuluna gidişini görmeden uykuya dalamayan bir insanım. Dolayısıyla buram buram şeytan temalı olan kitap, beni azıcık korkuttu.

Konusu: Benzer cinayetlerin işlenmeye başlamasıyla olayların ortak noktasının katillerin öldükten sonra hayata döndürülmüş ve uzun süre komada kalmış kişiler olmasıdır. Daha da ilginci ise cinayete kurban gidenlerin, katilleri komaya sokan kişiler olması. Karışık değil mi? :) Çünkü bir gıdım karışık anlattım :P İntikam cinayetleri serisi var görünürde ama gerçekten de katiller komadan uyanan kişiler midir orası meçhul. Avrupanın dört bir yanında bu tarz cinayetler işlenir ama herkes aynı soruya odaklanır, katil aynı kişi midir yoksa katil serisi mi vardır?

Kitap polisiye olarak başlıyor sonra gerilimle devam ediyor. Olaylar, Mat adında bir polisin, en yakın arkadaşı ve aynı zamanda kendisi gibi polis olan Luc’un intihar etmesiyle başlıyor.  Mat ve Luc çocukluk arkadaşıdır. Her ikisi de ruhban okulunan mezun olan katolik polislerdir. Luc’un intihar etmesi Mat için çok şaşırtıcı olur ve sebebini araştırmaya başlar: Katolik bir polis olan Luc nasıl olur da intihar eder? Nasıl bir dava araştırıyordu ki bu denli etkilenip intiharı seçti? Sorularına cevap olarak başlayan araştırma Luc’un neyin peşinde olduğunu gösterir.

Mat ile birlikte ölümden dönen ve uzunca bir süre komada kaldıktan sonra sağlıklı bir şekilde hayata dönen kişileri keşfederiz önce. Bu “ölüme yakın deneyim yaşayan” kişilerin ortak noktası şeytanı gördüklerini iddaa etmeleri.

Bazı şeyleri daha ilk bilgiyi öğrendiğiniz anda tahmin etmeniz mümkün. Mat gibi bir polisin geç keşfetmesine şaşırmıştım. Kitabı okurken birkaç tahminimi bir kenara not etmiştim nasıl çıkacak diye ki tutmuştu :)) Ha bu tahminler kitabın sonucunu bozdu mu derseniz eğer kocaman bir hayır olur cevabım çünkü sonuç beni cidden şaşırtmıştı. Kitabın tek konusu Luc’un intihar sebebi değil ki sebeplerin başlangıç noktası hayli ilginç. Ve yine yine evet yine tüm kötülüğün kaynağı aynı yerden çıkıyor.

Gönül isterdi ki bu yazıya Grangé’ın “Kötülüğün Kaynağı” üçlemesi adı altında yazdığı serinin son kitabı olan “Ölü Ruhlar Ormanı” da dahil olsun lakin olamadı. Kitap elime geçmedi bir türlü. Her iki kitabı da öneririm ama iki kitap arasından hangisi diye diretirseniz kesinlikle Şeytan Yemini derim:) 

Bu yazar psikopat bir katil bence bu kadar ayrıntı falan.. Bir yakını olsam adamla aynı evde kalmaya korkardım vallahi.