Steve Jobs ve Terk Edilmişlik Duygusu

Hey! Nabersiniz? Ülke gündemi karışık malum, herkesin bir parça kırgın üzgün olduğunu varsayıyorum ve nasılsınız faslını geçiyorum itinayla. 

Steve Amca ve kokoş yelpazem

Aslında Steve Jobs ve hayatı beni zerre kadar enterese etmiyor zira herhangi bir Apple ürünü kullanmıyor ve markaya, şirkete dair hayranlık beslemiyorum lakin evdeki okunmamış tüm kitapları okuyup da cehennem sıcağında yeni kitap alacak kadar dışarıya çıkacak mecalim olmayınca Steve amcaya kaldım! Geçen yıl kardeşimin arkadaşıyla yaptığımız kitaplaşmalar sonucu ben ondan üç beş kitap almış karşılığında Steve amcayı onunla birlikte Afrika'ya yollamıştım. Ne yalan söyleyeyim kitaptan umudu kesmiştim geri gelmez diye lakin geldi ve etrafımda okuyacak kitap kalmayınca hadi bakalım Steve amca okuyayım şu hayatını bakayım dedim. Şunu söylemeliyim ki biyografi tarzında bir kitabı ilk kez okuyacağım, henüz sadece 20-30 sayfa falan okumuş durumdayım. Yine de yazacak birkaç satırım var zira az sonra değineceğim bir duruma çok sinirlendim. 

Walter Isaacson, Steve'in anne babasından başlamış anlatmaya; biyolojik ve üvey aileden. Aslında bunları henüz çok detaylandırmadı zira kitabın yazılma aşaması gibi bir ön başlık altında verdi bu bilgileri. İlerleyen sayfalarda daha detaylı anlatmıştır zannımca. Çeşitli kişiler (karısı, arkadaşı, çalışanları, gazeteci dostları, iş arkadaşları ve çalışanları) Steve'in küçükken biyolojik ailesi tarafından terk edilip evlatlık verilmesine takılmış bir şekilde yorumlar yapmış. Hepsi adamın her davranış şeklini, düşünüş ve hatta tasarım ve üretim şeklini ısrarla terk edilmişliğe bağlayıp Steve'i aciz göstermiş. Belki gerçekten öyledir bilemiyorum lakin üst üste yakınlar tarafından yapılan bu terk edilmişlik duygusuyla hareket ediyor yorumlarına o kadar sinirlendim, darlandım ki yeter yahu dediğim esnada nihayet Steve Jobs'ın bu konuyla ilgili bir yorum yaptığını okudum. 

Adam diyor ki; "etrafımdaki insanlar terk edilmiş olmama çok takılıyor ve yaşam tarzımı, davranışlarımı buna göre yorumluyor fakat öyle bir şey yok. Beni evlatlık alan ailem benim her zaman özel bir insan olduğumu hissettirip beni sevdiler. Biyolojik ailem sadece sperm bankası gibi bir şeydi benim için. Beni dünyaya getirdiler, o kadar. Bu normal bir şey." Direkt bu cümleleri kullanarak anlatmıyor meramını tabii ama bu minvalde şeyler söylüyor işte. Hatta bu durumun kendisini özgürleştirdiğini söylüyor. Pek tabi okurken rahatladım oh dedim. 

Bu arada Steve amcanın 23 yaşında (Steve'in babası da tıpkı bu yaştayken Steve'i terk etmiş) kendi öz kızını terk edip çok sonradan resmi olarak üzerine almasını öğrendiğimden beri adama gıcığım. İşin özü nasıl gerçekleşmiş henüz bilmiyorum ama şu an adama gıcığım. 

Bakalım daha neler çıkacak dünyanın hayran olduğu bu adamdan. Piiiis Steve.