Bugün Pazar değil ve ben yine de çok bahtiyarım..

Hu huu ^^'

Tam şu anda kendimi dünyanın en huzurlu en efil efil insanı hissediyorum zira evin en esen noktasında koltuğa öylece oturmuş pencerede gelen serin havayı karşılıyorum. Öyle şahane esiyor ki bulunduğum nokta birkaç saat sonra yaprak kımıldamayacak hale geldiğinde klimayı çalıştıracağımızı falan boş vermiş haldeyim :)  

Geçenlerde instagram'da bir fotoğraf gördüm, Nazım Hikmet büstü ve altında dizeleri.. Diyor ki Nazım Hikmet;

Bugün pazar. 
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar. 
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün 
bu kadar benden uzak 
bu kadar mavi 
bu kadar geniş olduğuna şaşarak 
kımıldamadan durdum. 
Sonra saygıyla toprağa oturdum, 
dayadım sırtımı duvara. 
Bu anda ne düşmek dalgalara, 
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım. 
Toprak, güneş ve ben... 
Bahtiyarım...

Nasıl güzel kaleme almış güneşe ilk çıkışını, hayranım :) Ben de tıpkı Nazım hikmet gibi bahtiyarım. Ömrümde ilk defa böyle serin hava görüyormuşçasına, cehennemden çıkıp cennete girmişçesine bahtiyarım; rüzgarım ve ben..