Çi Korkunce!*

Az önce eve giderken apartman girişinde, merdivenlerin tam önünde kocaman böcekler vardı! Biri merdivenin ilk basamağında diğeri ise merdiven başlangıcındaki paspasta. Lazeri ve ışıldağı olan bir anahtarlık kullanıyorum ki böyle zamanlarda –ve elektrik kesildiğinde- çok işe yarıyor. Yaz geldi mi feneri açıp öyle giriyorum apartmana çünkü akşam oldu mu bahçede bir sürü böcek oluyor.

Böceklerin biraz uzağında eve nasıl giderim hesabı yapıyorum bir yandan da kardeşimi çağırıyorum gel diye ama tınlayan yok ki… Yarım saat bekledim orada böcekler gitsin diye :/ Her seferinde aynı işkenceyi yaşamak nasıl büyük korku benim için.

Bir defa da aşağı inerken hoplaya zıplaya ilk merdivenleri indim ikinci merdivene gelince aniden durmamla düşmem bir oluyordu. Son anda trabzana tutundum şükür. Merdivenlerin tam ortasında vırak vırak vırlayan pörtlek bir kurbağa vardı. Ya üstüme zıplarsa, ayağıma değerse gibi korkular üşüştü hemen beynime, ne yaptım peki? Aşağı inmekten vazcayıp eve yollandım :D

Şu böcek olayını çözmeyi çok istiyorum ama olmuyor, zaten insanın böcekten korkmaması çok ilginç geliyor bana. Normal olan korkmak geliyor bana, kızmayın :D Hayal gücüm korkumu destekleyecek kadar geniş böcekler söz konusu olduğunda.. Ev halkı da sağ olsun hiç yardımcı olmuyor bana bu konuda, habire alay ediyorlar, korkumu destekleyecek şeyler yapıyorlar. Bir defasında ablam bir böceği tutmuş gözümün içine kadar sokmuştu neredeyse, oturup ağlamıştım :D

Bir gün de lavaboda elimi yüzümü yıkıyordum, annem ablam ve kuzen var evde. Yaz mevsimi kapı pencere her yer açık, böcekler için süper fırsat yani. Neyse ben yüzümü yıkadım, tam kapıyı açtım açmamla birlikte içeriye vın diye bir şey girdi. Maalesef uçan bir böcek! Halimi görmeliydiniz! Korkudan, panikten hemen kapıyı çarpıp bir köşeye sindim. O an öyle korkmuştum ki akıl edip de dışarı çıkamamıştım, banyoda öylece durdum, üstelik kapıda çarparak üstüme kapanmıştı. Sanki tüm bunlar yetmezmiş gibi o aptal böcek gidip kapı koluna konmasın mı?! Ahh ömrümden ömür gitmişti resmen. Kapıyı açmayı bırak yaklaşamıyorum bile, mecburen bağırmaya başladım içeriye, “Yardım edin! Böcek girdi içeriye, çıkamıyorum!” şeklinde.. Sonra annem duydu sesimi kapının önünde soruyor ne oldu diye, ben de anlatıyorum durumu böyle böyle diye ve annemden gelen cevap: “Ben de korkuyorum!” askjdfaksdjfsd Hala gülüyorum bu cevaba :D O an gülememiştim tabi bu cevaba daha çok sinirlenmiştim ve hala korkuyorum o böcek her an konduğu yerden havalanıp üstüme gelebilirdi. Annem delirtmişti ama o zaman, ne demek ben de korkuyorum ha ne demek? Nerede kaldı o, ‘çocuğum olmadan asla’ diyen anneler? :D Sonradan anneme kapıyı açmasının yeterli olduğunu söyleyip kurtulmuştum ama çokça da ağlamıştım. Bu epey eski bir anı ve maalesef böcek fobimin oluşmasına oldukça katkı sağlayan bir anı...

Sürekli böcek şakasına maruz kalıyorum, geçen twitterda biri bir fotoğraf paylaşmıştı, açtım baktım ve karşımda böceklerle dolu bir kolye gördüm. O foto için ilginç bir şey yazmış olmalı ki ben fotoğrafı göster demişim, yoksa hiç açıp bakmam fotoları, kınıyorum o arkadaşı buradan :P

Şimdi bu yazıyı okuyup da, “Aa! Nasıl korkarsın o küçücük hayvanlardan, asıl onlar insanlardan korkar…” gibisinden şeyler yazmayın lütfen, böcekten korkmamak anormal bir şey benim için :D Ahh bak bir komşumuz vardı resmen böceklerin annesiydi, hiç korkmaz eline alır öper okşardı. Çi korkunce!

Küçük çocuklar da hiç korkmuyor böcekten, ne güzel :) En küçük kardeşim iki üç yaşlarındayken annem sokakta böcek gören kardeşime, “Gitme oraya, böcekler yer seni” (Kadın da korkuyor napsın :D ) demiş, kardeşim de gülmüş ve şöyle demiş: “Ben onları yeyim ki!” :D Deli bu çocuklar :P

Bu da böyle bir yazı olsunmuş...

*Çi korkunce: Çi, Kürtçe’de “Ne” anlamına gelir. Korkunce ise anladığınız üzere “korkunç” demek.  “Çen şirine!” var bir de ki en sevdiklerimden :D Çen, “Ne kadar,” anlamına geliyor, şirine de yine anlamışsınızdır; "tatlı, şirin, sevimli" anlamıne geliyor.. Lisedeyken arkadaşımla birlikte ders sırasında notlaşırken kullanmak üzere uydurduğumuz yarı Türkçe yarı Kürtçe cümlelerden birkaçıydı bunlar. Bugüne kadar bulduğum en rahat başlık oldu bu. Ve en sevdiğim, çünkü fazlasıyla benden bir cümle.