Bir şeyler eksik

           Şarkısı bu olsun

Bugünlerde herkeste aynı istek. Alıp başını gitme isteği. Alıp başını gidenlere bir gıpta ile bakış, içten bir ah ediş, keşke deyiş, ah o gemide ben de olsaydım der gibi keşke ben de alıp başımı gidebilseydim dileği…

Herkes bir koşturma içinde ama herkeste her şeye bir geç kalınmışlık var. Bir şeyleri doyasıya yaşamaya vakit yok. Sevdalar da ayrılıklar da dar vakitlerde yaşanıp tüketiliyor. Cümleler hep keşke diye başlıyor ve hep di’li geçmiş zamanlı cümleler kuruluyor. Kurulan cümlelerin öznesi hep yorgun. Öznesi hep buğulu, nesnesi hep kayıp…

Kimsede bir şeylere karşı bir kırgınlık yok herkeste bir kızgınlık bir öfke. Yüzyıllık bir açlıkla hayatı tüketip bitirmenin peşinde herkes. Artık özlem de yok bir şeylere istek de yok.

Artık “Bugün bayram erken kalkın çocuklar,” şarkısı söylenmiyor. Geceden hazırlanmıyor bayramlıklar. Yaşlıların eli öpülmüyor verilen harçlıklarla şekerlerle mutlu olunmuyor. Kimsenin kimseden bir hayır duası da beklediği yok.

Bugün televizyonda görüp hayran kaldığı bir ülkede yarın kahvaltı yapabiliyor insanlar, anne eli değmiş bir böreği insanına diline yabancı olduğu bir ülkenin kafesinde yapılmış olan hamburgere değişebiliyor insanlar.

Artık erkekler sevdiğine açılmak için günlerce kıvranmıyor. Kızların yüzü kızarmıyor dudaklarına konan bir buseden. Kalpleri atmıyor sanki yerinden fırlayacakmış gibi. Elleri ayakları dolanmıyor birbirine. Kalpleriyle birine âşıkken mantıklarıyla da başkasını sevebiliyor artık insanlar. Ve özgür herkes dilediğini kırıp dökmeye dilediğine kendini kırıp döktürmeye ve özgür herkes parmağında yüzükle başka birinin yatağında uyanmaya; her şey aşk için ya hani, aşk her şeyi affeder ya…

Bir bardağı elinden düşürüp kırar gibi kırabiliyor artık insanlar birbirinin kalbini, etrafa saçılan cam parçalarına basar gibi kanatabiliyor insanlar birbirlerini ve hiçbir şey olmamış gibi dönüp devam edebiliyorlar hayat dedikleri koşturmalarına…

Çabalamadan başını iki elinin arasına almadan gözyaşı döküp ah etmeden herkes her istediğine ulaşabiliyor ama herkes mutsuz. Herkes herkesin sahip olmak istediği bir hayata sahip ama herkes şikâyetçi.

İnsanlık lale devrinde yaşar gibi ama yine de bir şeyler eksik kimsenin bulamadığı anlamlandıramadığı bir şey eksik. Belki sol yanında bir atış eksik, yüzde bir kızarma, dilde bir şükür, yürekte bir özlem eksik, belki bir hatır kıymet eksik, belki beli bükük bir yaşlının duası eksik.

Her şeye rağmen bir şeyler eksik bu hayatta. Her şeye rağmen herkeste aynı istek. Alıp başını gitme isteği. Alıp başını gidenlere bir gıpta ile bakış, içten bir ah ediş, keşke deyiş, ah o gemide ben de olsaydım der gibi keşke ben de alıp başımı gidebilseydim dileği…

*2008 yılında ablam tarafından yazılmış bir yazı. Yoğun ısrar üzerine bloğumda :P