Az önce Ahmet Ümit'in son kitabını bitirdim. Bir önceki yazımda son sayfayı okuduğum için ilk defa pişman olduğumu yazmıştım. Haklıymışım ama. Şüphelendiğim kişi çıktı katil. Vay be! İlk defa bir tahminim tuttu!! Okumayanların bir ihtimal bu yazıyı okuyacağını düşünerek spoiler vermeyeceğim :D İçiniz rahat okuyun yazıyı :P
Yedi hükümdar, yedi kadim mekân, yedi gizemli olay ve yalın bir gerçek!
Evet kitabın arka kapağında yazıyor bu. Başkomiser Nevzat, yardımcıları Ali ve Zeynep'le yine iş başında. İşlenen gizemli cinayetler, her kırıntıdan bir ipucu bulmaya çalışan ekibimiz.. Kitapta işlenen her cinayetin ardından İstanbul tarihiyle ilgili önemli bilgiler de sunuluyor okuyucuya. Yani sadece katil bulmuyor aynı zamanda bu önemli şehrin tarihiyle ilgili önemli bilgiler öğreniyoruz..
Zaten kitapta hızlı bir tempo var. Daha bir cinayetin sırrını çözememişken bir başka cinayet çıkıyor ortaya.. Birbirleriyle ve tarihle bağlantılı seri cinayetler..
Tarihten hoşlanmayan ben bile İstanbul'un tarihine ilgi duymaya başladım. İstanbul'a hiç gitmemiş olan ben sadece ve sadece Kore lokantalarından birini ziyaret etmek için gitmek isterken; bu kitapla birlikte tarihi mekanları gezme amacıyla bir İstanbul turu yapmayı istedim birden! Evet, bir gün İstanbul'a gidersem eğer tarihi mekanları ziyaret etmeyi ve kitapla birlikte hayran kaldığım o müzeleri bizzat görmeyi çok istiyorum. Umarım bir gün gezme şansım olur:)
Kitaba dönersek.. Kitapta işlenen her cinayet mekanına daha doğrusu cesedin avucuna bırakılan sikke bizi İstanbul'un görkemli tarihinde küçük bir yolculuğa çıkartıyor.. Bu sikkeler tam 7 tepeyi, 7 hükümdarı dolayısıyla 7 dönemi anlatıyor. Cinayet ve aşkın arasında görkemli İstanbul tarihi!
Mesela ben İstanbulu'un ilk ismini Konstantinopolis sanıyordum. Oysa öyle değilmiş. İlk isim Byzantion'muş.
Neyse.. Kitabın ortalarına doğru somut bir tahminim, şüphem vardı artık. Sonlara yavaş yavaş gelirken baktım benim şüphelimle ilgili somut satırlar çıkıyor ortaya.. Hah, tamam! Katili buldum ben! Tek ben değil Nevzat ve ekibi de katili buldu. Nihayet!
Vesselam, güzel kitaptı. Okumayanlara tavsiye ediyorum.
burdan da merhaba :) ben de bu kitabı geçenlerde okudum ve değişik bir tat buldum. aslında ahmet ümit'in en sevdiğim kitabı sayılmaz; hatta diğer polisiyelerinin yanında vasat bile denebilir (aynen senin gibi, katili daha okurken tahmin etmiştim ben de... çünkü dikkatler sürekli iki ayrı gruba çekilmeye çalışılıyordu, ama ikisinin de katil çıkmayacağı belliydi... kitaptaki karakterlerden geriye kalan, katil olması en sürprizli olacak olan diğer kişiler belli ki katil çıkacaktı...) ama istanbul'u ve tarihini o kadar hoş bir biçimde anlatıyordu ki, roman polisiye yönüyle değil de, bu istanbul hikayesi olması yönüyle hoşuma gitti. böyle işte ^^
YanıtlaSilTekrar selam :D Ben de kitapta en çok İstanbul'u sevdim. Zaten Ahmet Ümit bir röportajında şöyle demiş "Bu kitabı, İstanbul'a benden bir hatıra olsun diye yazdım. Ahmet Ümit'in İstanbul'a hatırası ve vefa borcu." Yazar İstanbul'u anlatırken araya bir polisiye sıkıştırayım demiş hafiften. Katili tahmin etmiş olsam bile ben sevdim bu kitabı. "Bab-ı Esrar" kitabını okumadım henüz onu merak ediyorum. Sıradaki kitap o.
YanıtlaSilBab-ı Esrar da ilginç bir kitaptı. Elif Şafak'ın aşk romanını okumuş muydun? İkisi de Mevlana'yı anlattığı için Bab-ı Esrar'ı Aşk'a biraz benzetmiştim ben (tabii polisiye yönünü ayrı tutmak lazım :D ) Sonuç olarak sürükleyici, hoş bir kitaptır yani. İyi okumalar ^^
YanıtlaSilEvet Aşk'ı okumuştum. O da çok güzel bir romandı. Mevlana konulu romanlar güzel oluyor genelde. Bab-ı Esrar da eminim güzeldir. Okumak lazım =)
YanıtlaSilbir bu kitabını okumadım heralde. Okumamda uzun bir süre sıkıldım çünkü. Bir yazarın her kitabını okursanız sıkılırsınız çünkü bir yerden sonra hep kendini tekrar eder derlerdi de inanmazdım.
YanıtlaSilbunun yanında bir de Ahmet Ümitin tarzında beni sıkan bir şeyler var. Bab-ı Esrar çok tırttı mesela. Tırt yani bir tek böyle ifade edebilirim. Beyoğlu Rapsodisi de öyle. Kitapları sonuna kadar getirmiş sonunda saçma sapan bir şekilde bitirmiş. Zaten Beyoğlu Rapsodisinde macera değil Beyoğlu neresidir havası vardı. Kar Kokusunda da Kominizm nedir?
Eminim bu kitapta da sadece İstanbul vardır.
Adamın sevdiğim ve sıkılmadan okuduğum ve sonunda yuh dediğim tek kitabı Kavim.
Ninattanın bileziğini de tavsiye ederim. Türü başka gerçi.
Yazarın bir süre sonra kendini tekrar ettiğini malesef Canan Tan kitaplarında gördüm. Ahmet Ümit'in bütün romanlarını okumadım daha. İlk okuduğum ve en çok sevdiğim romanı; Kavim'dir! Gerçekten çok beğenmiştim o kitabı. Şaşırtmıştı beni. (katili bulamamıştım da :P ) Ninatta'nın Bileziği'ni not ediyorum ;)
YanıtlaSilKitap cidden İstanbul'u sarıyor ve bize sevdiriyor, o konuda oldukça başarılı. Nevzat komiser'in babacan tavrı, diğer ikilinin tatlı atışmaları filan hoş ama gel gelelim katil olayında foss çıktı bana göre.
YanıtlaSilBen de katili bilmiştim ve sonunda hayal kırıklığı yaşamıştım. Ahmet Ümit sürpriz yapmayı seven bir yazar ama bu sefer batırmış bana. Kitabı heyecanla okurken katili keşfettiğim ve emin olduğum kısımlarda daha ağırdan aldım :)
Katil içi değil de müthiş İstanbul ve muazzam tarihi için okunur bu kitap :)
Ellerine sağlık çingu, kitap yazılarını seviyorum senin^^
Ben de Gizli Anların Yolcusu'nu bitirdikten sonra yazacağım. Uzun zamandır yazmamıştım kitap yazısı :)
Çok haklısın katili tahmin etmedik resmen emin olduk okurken, bu yandan güzel değildi. Ama İstanbul tarihinin güzelliği için okunur. Katılıyorum =) Ben de bloggerlardan kitap yazısı isteyecektim, daha çok kitap yazısı görmek istiyorum bloglarda:) Yazını bekliyorum, okumadığım bir kitap.
YanıtlaSil