Ortanca kardeş sendromu…
Bu bir eziklik duygusu…
Beş kardeşin yanlış yerinde duruyormuşsun gibi…
Arada kalmışsın gibi…
İlginç ve acı veren bir sendrom…
Bu sendroma yakalandığıma eminim…
Çünkü ben, ortanca kardeşim…
Bu bir eziklik duygusu…
Beş kardeşin yanlış yerinde duruyormuşsun gibi…
Arada kalmışsın gibi…
İlginç ve acı veren bir sendrom…
Bu sendroma yakalandığıma eminim…
Çünkü ben, ortanca kardeşim…
Beş çocuklu bir ailenin ortanca çocuğuyum. Bu durumu benden iyi bilen kişi yine bir başka ortanca kardeştir, siz büyükler, küçükler anlayamazsınız bizi :P Tecrübelerimle sabittir hepsi. Bu sendrom en az 3 kardeş olma durumuyla ortaya çıkan ve çift sayılı çocuğa sahip ailelerde asla görülmeyen bir sendromdur.
- Ortanca çocuklar hiçbir zaman ilk çocuk gibi şımarık, son çocuk gibi kıymetli olamayacaktır. O daha kardeşi doğduğu an arada kalmıştı.
- Büyük ve küçük kardeşler arasındaki köprüdür ortanca çocuk.
- “Sus! Sen büyüksün!” veyahut “Sus bakayım! O senin ablan!” Her zaman susturulmaya mahkûmdur ortanca çocuk...
- İlk çocuk olmaktan dolayı gelen şımarıklığı veya son çocuk olma ayrıcalığını tatma şansı olmayan, arada kalmış bir çocuktur…
- Yeri geldiğinde hem büyüğün hem de küçüğün sorumluluğunu almak zorunda kalan; hem büyük hem küçük çocuktur aslında ortanca çocuk…
- Arada sırada kendini arada kaynamış çocuk hissine kapılıp, ne yapsam yaranamıyorum tripleri atması muhtemel bir çocuktur ortanca çocuk…
- Yaramazlık sonucu evde yaşanan herhangi bir kazada suç tabi ki ortanca çocuğundur, o oyunun içinde yer almamışsa bile bu değişmez bir kuraldır! Küçük ve büyük birleşir ve ortanca çocuğu suçlu ilan eder!
- Yukarıdaki maddeye paralel olarak: Ortanca çocuğun kaderi her zaman diğer kardeşlerin çıkarlarına bağlıdır!
- İlk çocuk “ilk göz ağrısı, evin biricik çocuğu”, son çocuk “tekne kazıntısı, evin miniği” (Bizim evde evin 'tavşanı' olur küçük çocuk:D) gibi sıfatlar alırken ortanca çocuk avucunu yalar bu durumda. Otur aşağı bakiiim, ortanca çocuksun sen işte, ne sıfatı! Sıfatsız! :P
- Ortanca çocuk “Sen aslında evlatlıksın!” şakalarına maruz kalan zavallı, sevilesi çocuktur. Hele de ailenin diğer üyelerine pek benzemiyorsa ve inanmaya meyilliyse…
İyi yanları da yok değil arada kalmanın, şöyle ki:
- Asla evde işler ortanca kardeşe düşmez, anne, abla ve küçük kız kardeş sana fırsat bırakmadan her işi halleder; cansınız!
- Ev halkı ortanca çocuğun üstüne ne ilk çocuk kadar ne de son çocuk kadar çok düşmez; en özgür çocuğuzdur!
- Gerektiğinde küçüğü de büyüğü de parmağımızda oynatabilme yeteneğine sahibiz; köprüyüz ya!
- Sürekli küçük ve büyük arasında kaldığımızdan; uyumluyuz, pratiğiz, uzlaşmacıyız!
- Üstteki maddeye zıt olarak evin en asi çocuğuyuz, istemediğimiz bir şeyi asla yapmayız; isyankârız!
- Sofra toplanırken küçük ve büyük işbaşında olur, ortanca çocuk ise çoktan elini yıkamış kremini sürmüş koltuğa kurulmuştur; işini bilir!
- Her zaman küçük ve büyükle çok iyi anlaşır; psikolog gibi çocuktur!
- Küçükle büyüğün bir hatasını yakaladığında ‘anneme söylerim bak’ şeklinde şantaj yaparak kendisini eğlendirmesini bilir; zaman zaman çıkarcıdır!
- Bir sorun olduğunda savunması hazırdır; ortanca çocuğum, eziğim zaten böhüüü!
- Evde her eşyaya ortaktır: Ablanın tokasını mı kullandı ortanca çocuk? O artık onundur ve kimse buna karışmaz, karıştırmaz! :D Ortanca çocuk; ortaktır!
- Kendi hayatıyla ilgili tüm kararları hesapsız verme yetkisine… Off! Hayır henüz buna sahip değiliz, en azından ben değilim :)
Aklıma ilk gelenleri sıraladım, üstünde düşünsem daha çok şey çıkar muhtemelen. Aklıma geldikçe güncelleyeceğim aynı zamanda her daim silinme ihtimali olan bir yazı olacak. Bu yazının kaderi de ortanca çocuk kaderine benziyor :P
Şimdi buradan milyonlara sesleniyorum, orada olduğunuzu biliyorum! Ortanca çocuklar: Bizler ne ilk ortanca çocuğuz ne de son! Gelin birlik olalım, sendika kuralım gücümüzü… şaka şaka sadece “katılıyorum!” “Hayır katılmıyorum!” “Aa! bunu nasıl unutursun!” şeklinde görüşlerinizi bekliyorum, mutlaka benim aklıma gelmeyen sizin aklınıza gelmiştir. :)
Heyyy psikolojim yerinde, no panik!
Altına imzamı atıyorum bir ortanca kardeş olarak :D Facebook'ta örgütlenebiliriz bak :P
YanıtlaSilEğleneli bir yazı. Her jenerasyonun kendine has zorlukları var. Büyüklerin sorumlulukları fazla, küçükler de yeri gelindiğinde ciddiye alınmıyor. Kalabalık olmak güzel yine de ^^ iyi bloglar...
YanıtlaSilblogspot hesabı ile sizi takip edip yorum yazmakta zorluk yaşıyorum :S
YanıtlaSilBiz iki kardeşiz ve aramızda sadece 2 yaş fark var bu yüzden ailem ikimize de eşit davranıyor. Hata birimizinse cezasını ikimiz de çekeriz genellikle ^^ Ben hiç abla olmanın getirdiği avantajı ya da dezavantajı görmedim. Biz de işler bile sıraya yapılır. Bugün bulaşıklar ondaysa yarın da bendedir. Tabi öyle her şeyi usulca kabul etmiyoruz arada çok fena fırtınalar da kopuyor ama genel anlamda uzlaşmacıyız. İkiz gibi yetiştik ne de olsa. Kıyafetlerimiz aynı anda alınır, telefon değiştireceğimiz zaman ikimizinki birden değişir. Yani birine bir konuda ayrıcalık yapılırsa çok geçmeden diğerine de istediği bir ayrıcalık verilir...
YanıtlaSilMelankolik ruhunun sebebi belli oldu Osman! :P
YanıtlaSilÇıngu çok hoşuma gitti, ayrıca bana gaz verdi. Ben de tek çocuk olma durumuyla ilgili aklımdaki o yazıyı bu yazıdan sonra yazabiliriz :D
YanıtlaSilOrtanca çocuk olmak hem güzel, hem, hem de kötü. Ama köprü olma durumu süper hehe. Bir de 5 kardeş çok iyiymiş, ben bir başımayım :)
Merhaba Ocean,
YanıtlaSilKüçük ve büyük çocuklarda oturup böyle bir liste çıkarabilir, haklısın. Bizim evde bütün ayak işlerini küçük yapar mesela, sürekli oflar durur :D Yine de en fenası ortanca olmak, ısrarcıyım! :))
Yorumun gelmiş merak etme ama haklısın son günlerde wordpress yorum olayında sıkıntı veriyor :// WP profilin varmış, wordpress bloglara yorum yapacağın zaman önce wp girişi yapıp sonra yorum yapmanı öneririm. Ben çözümü şimdilik böyle buldum. WP blogspot kadar özgür değil malesef :/
Çok adil yetişmişsiniz Selocan, olması gerektiği gibi :)
YanıtlaSilEv işi konusunda çok fena avantajlıyım, bana fırsat kalmıyor! :) Eşya yenileme olayınızı sevdim ama, güzelmiş :P Bizimde arada çok yaş farkı yok aslında ama yine de kalabalık olunca küçük-büyük ayrımı çıkıyor.
Hemen yazmalısın o yazıyı, ciddi anlamda tek çocuklara acıyorum ve durumlarını merak ediyorum. Hem süper hem de kötü bir şey olsa gerek falan filan.. Bekliyorum yazını:)
YanıtlaSilBeş kardeş olmanın en kötü yanı evde film seyretmek istediğinde ortaya çıkıyor, izlenmiyor! :P
Yazın çok ilgimi çekti. Çünkü hem ortanca çocuğum hem de çocuk gelişimciyim. Derste anlatırken de seviyorum bu konuyu, ayrıca tespitler çok güzel ve yerinde.
YanıtlaSilBen ortanca çocuk olmayı seviyorum dediğin gibi ev işi konusunda iyi yırtıyoruz:)) Asi ve özgür olma durumu ayrı olay, beklentiler çok değil bardağın dolu tarafı çok güzel:))
Ortanca çocuksan kafayı kullanmayı bileceksin senden kralı yok o zaman:) İşte o kafayı küçükken kullanamıyorsun bu nedenle büyük ile küçük birlik olup dışlıyor ama ne yapalım hayata hazırlık sayalım onu da...
Eğlenceli bir yazı olmuş:))
aileden aileye değişyor bu kardeş olayı ben onu anladım ya. abimle(bizim ortancamız) aramda 14 ay var ve muhtemelen (annem söylememekte ısrar etse de) beklenmeyen bi "kazan dibi"yim :D ondan olsa gerek diye düşünüyorum senin yaşadıklarının aynısını ben yaşıyorum. ailenin uzlaşmacısı bile ben oldum hep. bi sorun oldu mu hemen "şeyma ya şuna bi el at" tepkileri alıyorum falan derken adeta bi ortanca kardeş edasındayım. abimin şımarıklıkları yüzünden istediğim gibi şımarıklık bile yapamıyorum ya (yorumcu an itibariyle isyeeaannn moduna girer)
YanıtlaSilen küçüğüm diye beni şurda ezmeye kalkma yaraaalıııyıııımm T_T
Biz de 6 kardesiz. Cift sayiyiz ama yine de kendini ortanca hisseden bir kardesim var :) "Bak Roni, en bastaki ve sondakinin arasindaki butun cocuklar ortancadir. Yalniz degilsin." desem de inandiramadim :) Bizim ailede kimse kimseye abla demiyor mesela, herseyimiz ortak oldugu icin ve guclu sahiplenme duygumuz oldugu icin herkes ayni yasta gorunuyor :) Yalniz, kucukler bakkala gitmek zorundadir. Bu kurali degistirmeyelim lutfen :)
YanıtlaSilöhömm, niye büyükler şımarık olsun ayol, asıl küçükler şımarık oluyo (evet, büyük çocuğum ben :P)
YanıtlaSilama ortancalık en zorudur, buna ben de katılıyorum. annem ortanca çocuk, o da aynen senin dediklerini anlatır. yine de bence büyük çocuk olmak da zor: bi kere anne babanın deneme tahtası oluyorsun, bütün hataları sende yapıyorlar, küçük kardeşler bu açıdan daha şanslı oluyor. benim annem de itiraf eder mesela, beni bazen gereksiz yere sıktığını (kardeşim hep daha özgür oldu). öyle yani...
en iyisi en küçük olmak kardeşim, ben bunu bilir bunu söylerim, kaç yaşına gelsen de hep ailenin küçüğü, nazlısı oluyosun :P
altı çocuklu bir ailenin üçüncü çocuğu olarak bende varım :) secret garden uyarlaması süper olmuş :)
YanıtlaSiluu yazdıklarında kendimi gördüm nazcım, ortanca olmak tuhaf bi duygu yaa :) ben de 5 kardeşin 4.süyüm ama bi ablam ve bi kardeşimle ortanca çocuk durumunu dibine kadar yaşıyorum şu an :) yazdıklarının bazıları birebir bizim evi anlatıyor yaa bu kadar olur :)
YanıtlaSilAsla evde işler ortanca kardeşe düşmez, anne, abla ve küçük kız kardeş sana fırsat bırakmadan her işi halleder; cansınız!
Gerektiğinde küçüğü de büyüğü de parmağımızda oynatabilme yeteneğine sahibiz; köprüyüz ya!
Sürekli küçük ve büyük arasında kaldığımızdan; uyumluyuz, pratiğiz, uzlaşmacıyız!
Üstteki maddeye zıt olarak evin en asi çocuğuyuz, istemediğimiz bir şeyi asla yapmayız; isyankârız!
Sofra toplanırken küçük ve büyük işbaşında olur, ortanca çocuk ise çoktan elini yıkamış kremini sürmüş koltuğa kurulmuştur; işini bilir!
Her zaman küçük ve büyükle çok iyi anlaşır; psikolog gibi çocuktur!
Evde her eşyaya ortaktır: Ablanın tokasını mı kullandı ortanca çocuk? O artık onundur ve kimse buna karışmaz, karıştırmaz! :D Ortanca çocuk; ortaktır!
süper tespitler!! eline sağlık :)
Güzel ve gayet yerinde bir yazı olmuş,ellerine sağlık:))
YanıtlaSilOrtanca olmanın her zaman iyi ve kötü tarafları olmuştur.Her ne kadar çok şikayet etsekde bize verdiği faydaları kesinlikle çok güzel.E tabi;ortancı olmuşum,istediğimi yapmaz mıyım modunda olmak ise ayrı bir tat veriyor. Rahat ve bir o kadar da asi olmayı,hem çok yaramaz hem de çok aklı başında olmayı seviyorum.İşte ortancı olmanın avantajları:)))
Sıfatsız diyorlar ya aslında bir çok sıfatımız var;bu nedenle diyecek bir şey bulamıyorlar.Bir nevi ortancı çocuk;evin eli ayağıdır yahu:))Daha ne olsun:)))
Ebeveynlerin deneyimsizliklerinin kabağı hep büyüklerin başına patladığı için ortanca çocuklar daha profesyonelce büyütülür halbuki :)) Genellikle en büyük çocuklar daha sinirli ve takıntılı olur çünkü ebeveyn de duygularını kontrol edemez onu büyütürken. Otokontrolü zamanla öğrendiği için küçük çocukların psikolojileri genelde daha sağlam olur :)
YanıtlaSilAma, evet, "ortanca çocuğun başı kel"! :)
ah ah ortanca çocuk olma durumu.. bende onlardan biriyim.. sevinsem mi üzülsem mi bilemedim:D bizdeki en sinir olduğum ayak işlerinin hep bana kalması-büyük büyük olduğu için yapmaz küçük nasıl yapsın oda yapamaz ve olay bana patlar:D:D hem küçük kız kardeşin hemde ablan olduğu için aradan sıyrılıyorsun.. ama asi olma ve özgür olma konusuna katılıyorum-işte o benim:D:D
YanıtlaSilİşte beklediğim yazı :) Seni en iyi anlayanlardan biriyim.Tespitler çok yerinde ^^
YanıtlaSilEvde birine bir şey alınacağı zaman "o büyük önce ona alalım, o küçük yoktan anlamaz şimdi ona alalım" ortanca hep bir daha ki ayı bekler bir şey almak için ama bir daha ki ay hiç gelmez.
Ablam varken bende hep işlerden yırtıyordum şimdi şehir dışında okuduğu için ben yapıyorum işleri.Birde erkekse en küçük ortanca olmak hep bir daha zordur.Hem onun şımarıklığını çekerken hem de arkasını toplamak zorunda olmak çok sıkıntıdır.
Fikirlerimizle alttan alttan aile bireylerini işler onlara farkında olmadan istediklerimizi yaptırırız.Ortanca çocuk zekidir yaa :D
Sizden sonra ki doğana kadar evin en şımarığı en üstüne düşüneli sizken en küçük doğunca pabucunuz dama fırlatılır.Sanki o günler hiç olmamış gibi, sanki daha dün sizin her istediğinizi yapmıyorlarmış gibi onunla ilgilenirler hep.
Ve şöylede bir gerçek vardır ki ortanca en olgun olanıdır çocukların.Arada kalmışlık ve sıranın hep kendisine geç gelmesi kendi kendine yetebilmeyi öğretmiştir.Sorunlarınızı kendiniz çözersiniz, düşünce kendiniz kalkarsınız.
En güzelide hep arada kaynadığı için sizinle ilgili şeyler yaptığınız hatalarda o kadar göze batmaz.Sizin hep en akıllı en uslu olduğunuzu düşündükleri için sınavlarınızı takip etmezler mesela :D
Ve evet evin en atarlı en isyankar insanı benim.Bağıra bağıra kavga ederim bizimkilerle ki bunu ne ablam ne kardeşim yapabilir.Seviyorum bu durumu arada iyi oluyor :)
Son olarak "suçlu olun ya da olmayın her zaman KABAK SİZİN BAŞINIZDA PATLAR".Bknz. Ablamla kardeşim kavga eder beni azarlarlar o_O
Ellerine sağlık unni tespitlerin çok yerinde ve çok güzel olmuş^^ Yorumum uzun ve birbirinden alakasız şeyler oldu farkındayım- ki hala unuttuğum şeyler olduğunu düşünüyorum- ama yaram büyük napayım :D
Tamamen katılıyorum:)) kelimesi kelimesine..Özellikle ev işi konusunda..Küçük ve büyük yapar bizde ev işini:D
YanıtlaSilBende 3 kızkardeşten ortancasıyım:D İyi de kötüde yanları var..
Üniversitede çocuk gelişimi ve psikolojisi dersinde bile ortanca çocuk sendromu hakkında konuşmuştuk, tabi daha bilimsel olarak:D
Hatta hocamız ortanca çocukların ya çok başarılı olup ailede sivrileceklerini ya da ailenin en başarısız çocuğu olabileceklerini söylemişti...Kendimle özleştirdiğimden aklımda kalmış^^
Çok güzel bir yazı olmuş, ellerine sağlık:))
Silme yazını tüm ortancalar okusun:D
Ne güzel yazmışsın vallahi imrendim.Ben de ortanca olmak istiyorum-Şaka şaka-
YanıtlaSilAma kalabalık ailede büyümek isterdim doğrusu.Göze batmazsın sessiz sakin öyle geçinip gidersin.Ne güzel işte.
Tek olunca ne oluyor? 'Kızım eve gelince ne kapanıyosun odaya, gel de yüzünü görelim' derdi babam.Mecburen her akşam karşılıklı TV izler, sözde '' muhabbet'' ederdik.O yüzden kıymetini bil, bak beni kızdırma :D
Tek çocuklar ne yapsın yani , ne suç üstlenecek abla var, ne de sofra toplayacak küçük kardeş.Hayatım boyunca sofra topladım.Ayak işleri yaptım.Bütün tek çocuklar, biz de toplanalım artık.Ne bu ya! 5 kardeşmiş hasetimden çatladım bu yaşta hee ! :)
Şu hayatta bi ablam olsaymış, başka da birşey istemezdim.Hep bunu bilir, bunu söylerim.Senin yazın sayesinde yinelemiş olayım.
Uzman yorumu geldi desene :)
YanıtlaSilOrtanca kardeş olarak bu konuyu öğrencilerine en iyi şekilde anlatıyorsundur o zaman ;) Ben de arada sızlansam da ortaca çocuk olmayı seviyorum! =)
14ay mı? İkiz gibi yetişmeniz lazımdı aslında, aile içinde sana haksızlık yapılıyor haberin olsun :D (Ver gazı :P ) Beklenmeyen kazandibi ifadesi çok iyi olmuş ama :))
YanıtlaSilSeninki de fenaymış yahu, küçüksün ama küçüklüğünü kullanamıyorsun! İsyan moduna girmekte halısın :D
Oh oh ne güzel kalabalıkmışsınız bizim gibi.
YanıtlaSilKardeşinin adı çok güzelmiş, aydınlık anlamına geliyor diye biliyorum ama emin değilim :) Teselli ediş şeklin ayrı bir olay haha :D Ama haklılık payı yok değil, katılıyorum.
Bizde de benden küçükler bana abla demiyor, ablama da ben abla demiyorum. Ablam abime abi demiyor ben ve kardeşlerim abi diyoruz ve kardeşlerim ablama abla diyor. Çok karışık anlattım ama durum bu:)
Haklısın ilk çocuk deneme tahtası oluyor resmen ama yine de ortanca çocuk kadar kötü değil. Her zaman ailenin ilk göz ağrısı olarak yerini koruyor, abimden biliyorum; sülalenin gözbebeği resmen! *hıh*
YanıtlaSilBence de en iyisi küçük olmak :) Ayak işleri dışında :P
Siz de bu durum olmaması gerekiyor aslında ama mikal zia'nın dediğine katılıyorum: "Büyükle küçük arasındaki çocuk ortanca hisseder kendini!" :))
YanıtlaSilResmen ortak bir yarayı dillendirmişim, ne dertli çingularım varmış :P
YanıtlaSilAynen katılıyorum Rosa! :)
YanıtlaSilDezavantajları var ama avantajlarımız daha ağır basıyor genel anlamda sanırım. Haklısı,n istisnai durumları çıkarırsak kesinlikle ortanca olmak iyi bir şey :)
Öyle adil bir yorum yapmışsın ki kaçıncı çocuksun tahmin edemedim! :D Büyük çocuğun bu durumu aileye de bağlı aslında, abim pek güzel büyümüş hiç öyle takıntı sinir hali yok..
YanıtlaSilSon anda ortanca çocuk olayını kabul etmişsin :P
Sizin küçük artık büyüdü bir zahmet o yapsın ayak işlerini :D Ben sana göre daha şanslıyım evet, hiç iş yapmıyorum :P
YanıtlaSilOrtanca kardeşlerin isyanını duydum çingu, yazıyı yazmak şarttı. Yılların birikimini dökmüşsün, her kelimene aynen katılıyorum.
YanıtlaSil"Ve şöylede bir gerçek vardır ki ortanca en olgun olanıdır çocukların.Arada kalmışlık ve sıranın hep kendisine geç gelmesi kendi kendine yetebilmeyi öğretmiştir.Sorunlarınızı kendiniz çözersiniz, düşünce kendiniz kalkarsınız."
Buraya özellikle katılıyorum, çok doğru.
Senin de ellerine sağlık, eksikleri doldurmuşsun yorumunla:)
Küçük ve büyük kız ise ortanca çocuk çok avantajlı oluyor iş konusunda, bizim gibi :P Başarılı-başarısız durumu biliyorum sanırım ikincideyim biraz ://
YanıtlaSilTeşekkür ederim senin de ellerine sağlık:))
Ahh bir tek çocuk daha :) Tek çocuklu arkadaşlarım evlenince bir torba çocuk yapıcam derdi hep:)) Sizin de güzel yanlarınız var yahu öyle deme:)
YanıtlaSilHer zaman en birinci en kıymetli çocuksun bir kere. Bizde şöyle bir durum var: En birinci oğlum, en birinci kızım, en neşeli kızım, en küçük çocuğum ee ben?? Ortanca çocuk işte! :D
"Boş gördüğünü doldur, dolu gördüğünü boşalt" En küçük çocuğun hayat felsefesi ( Su doldur, çöpleri dök )
YanıtlaSilÜç kardeşin en büyüğü olaraktan ben şahsen büyük kardeşlerin de fevkalade zorluklar içerisinde olduğunu düşünüyorum :) Bu arada yazdıklarının hepsi kız kardeşimde mevcut :D Yeri gelir bana psikolog olur yeri gelir kuaförüm olur v.s... Ona danışmadan bir şey hakkında net karar veremem :) Aramızda iki yaş olduğu için aslında çok iyi anlaşırız önümüzden geçecek kara kedinin canına okuruz :) Huylarımız zevklerimiz falan aynıdır bu nedenle de ikiz olduğumuza inanırız. Tabii ortanca olmanın avantajlarını da dezavantajlarını da yaşıo.
YanıtlaSilBunlar bi yana benim kadar rezil bir çocukluk geçireni tanımıyorum. Annem ikimize de aynı oyuncağı alırdı küçük hanım benim elimdekini kıskanır, ağlar sonunda ikisine de sahip olurdu :) Ben de o ağlamasın diye sesimi çıkarmazdım. En küçüğümüz de o da bir suç işlediğinde benim üstüme kalırdı. Daha buna benzer pek çok şey... Yine de kaçıncı olursan ol kardeşlerinin olması güzel şey.
yok cnm bizde o ne kadar büyürse büyüsün el kadar çocuk:S
YanıtlaSilKüçüklerin de böyle bir avantajı var işte: hep küçük kalmak! :))
YanıtlaSilBüyükler d ehep kendini savunuyor canım olmaz ki :P
YanıtlaSilBizde de var o durum: Hepimize çikolata alınırdı mesela ablam önceden bitirir sonra duygu sömürüsü yapıp benimkini de yerdi aç! :D Ben de ortanca kardeş ezikliğimle acır verirdim ne yapayım :P
KAtılıyorum her şeye rağmen kardeş sahibi olmak güzel:)
(Çocuk sahibi der gibi oldu bu da ama :D )
ha ha ha aynı bizim aile . bizim ailede ancak biri birinden bir şey istediğinde abla der :) küçükler her yere gitmek zorunda bu değiştirilmesi teklif dahi edilemez bir yasadır :)
YanıtlaSilSayemde bir felsefen oldu, otur aşağı bakiiiim! :P
YanıtlaSilAynen, biri bir şey istediğinde birden abla kelimesi çıkıyor ortaya sonuna eklenmiş cım'lar/cim'ler eşliğinde :P Küçüğün değişmez kuralıdır bu, katılıyorum size:)
YanıtlaSil4 veledin 3.süyüm ben :) Ortanca sayılırım yani. Ortanca çocuğun vasıfsız olduğu doğru ama başı en rahat da odur yani, pek sendromluk bir durum değil bence, Sezar'ın hakkı Sezar'a politikası uygulamaya çalıştım :D Evet, büyüğün durumu aileye bağlı ama ne olursa olsun ortancanın psikolojisi en büyüğünkinden daha sağlam oluyor :) Birincisi ya fazla şımartılmaktan, küçük yaşta kardeş sahibi olmaktan gelen kıskançlık vb. hislerden arınamamış ya da çocukluğunu yaşayamamış, sorumluluk manyağı tipler oluyor :) Ya da fazla genel bir genelleme oldu :)
YanıtlaSil[...] sendromlara devam. Geçen yazımızda ortanca kardeş sendromunu konuşmuş, sorunu kökten çözmüştük :P Bu defa kısa boy sorunsalına değiniyorum. [...]
YanıtlaSilevet kesinlikle doğru :) bende bir ortancıyım ama ben avantajlarına bakanım bence ortacılar çok avaantajlı :D küçükken her ne kadar kendimi bu konuda hep ezik görsemde ama artık takmıyorum, meyvesini yiyiyorum ehe :D bide biz 3 kız kardeşiz bu çok cekilmezz ablamla aramda 5 kardeşimle 7 yaş fark var :D mesela en sinir olduğum şey ablam bana küçükken çok acımasız davranmasıydı( beni hep rezil etmeye çalısırdı salak fln :D ) ama kardeşime gayet sevgi dolu .. ama sonradan itiraflar geldi ablam beni küçükken ailem benle çok ilgileniyo diye kıskanırmış ehe :D mesela annem ablamı küçükken hiç bir sosyal faaliyete götürmemiş beni ise baskete baleye kemana yüzmeye tiyotrayo ve aklınıza gelecek hemen herseye yazdırıdı :D ( kardeşimide götürüyo ama beni götürdüğü kadar değil :D ) babamın yerinde ise hala apayrı bir yerim var :D ve ablam beni hala kıskanır küçüken bana yapılanların ona hiç yapılmadığını hala söyler :D ortanca olarak annem bana hep gurur kaynağım der ablamda karşılaştırırdı ders başarısı vs bende salak gibi ablama acırdım (aslında o kadar acınası değil ablam :D ) hala bile bana sen benim neşe, eğlence kaynağımsın der e kadın haklı büyüğün avrası tavrası, küçün şımarıklığı, ağzı eğriliği ve ben ortancının uyumluluğu, işleri hemen yoluna koyma, tatlıya bağlama çabaları fln :D ama çok arsız ve isyankarımda hep dediğim dedik olmak zorundadır özgürlüğüme düşkünümde tabi, ablamla kardeşimi mim durdurum, büyüğün ilk göz ağrısı, küçüğün ana kuzuluğunu hiç çekemem,takmamda dediğim dedik :D aslında hem kardeşim hep ablam kıskanır beni bu konuda birlik olup ezme çabaları fln hiç takamam ( malımı biliyorum sonuçta :D )ortanca mükemmel bir köprüdür sosyal hayattada, yaa bi kere sen hem bir küçüksün hem bir büyük yani kısaca sen artık tüm tüyoları biliyorsun nerde, ne ,nasıl davranman gerektiğini kesinlikle biliyosun kurnazsında :D nabza göre şerbet bi değişle :D aynı zamnda hassasında çünkü her pencereden bakıyor anlıyorsun buda uyumluluk getiriyor :D sonra duygu sömürüsünü mükemmel yapıyorusn bişey oldu : " o evin küçüğü diye yapıyosun dimi o daha minik bi bebek dimi ondan o kadar saygısız di mi ? böhhh " yapabiliyosun büyüye gelince zaten " sen onun ablasısın " oluyo savunmaya geçemene gerek kalmıyo :D büyükle küçük didisince kaymağı sen yiyosun ehe :D anne baba büyükteki hatayı sana asla yapmıyo , bi dönem evet küçük kıskanılıyo hatta en büyük bile kıskanıyo sonra küçüğe acıyosun e yaş farkı var tabi her yere annesiyle gitmek zorunda kalıyo büyüklere uyum sağlıyamıyo sonuçta bir ana kuzusu olarak kalıyo :P ablan için bir sırdaş, ablanın ilk göz ağrısı, destekcisi, annenden babandan önce ilk sana danışılan anlatılan kişi, e sende bir küçük olduğundan kardeşin için mükemmel arkadaş, yine bir destekçi sırdaş :D ablamla kardeşim pek sır paylaşmaz sonucta 12 yaş söz konusu biri " bugunn bana silgisini verdi çooook şeker" derken diyeri " bak annemlere fln söyleme üniversite bitsin nişanlamayı fln düşünüyoruz" diyo :D e sonuçta ortancısın ikisinin gözünden de olaya bakabiliyosun daha ne :D son olarak ORTANCALARI ASLA VE ASLA KÜÇÜMSEMEYİN hem seni kollayan arkanı toplayan bir büyüyün, hemde el ele tutuşup berebar harika vakitler geçirip eğlendiğin beraber uyuduğun şirin mi şirin bir küçüğün var DAHA NE ? :D kısaca ORTANCA OLMAK HARİKA ;)
YanıtlaSilNe güzel anlatmışsın öyle. Köprü lafına kesinlikle katılıyorum, ben de öyleyim. Ortanca kardeşlerin doğasında (köprü oldukları için) uyumluluk var sanırım her daim, ailenin en sorun çıkarmayan üyesi olurlar genelde. Küçük ve büyüğün arasında kalmak gibi bazen kötü yanları oluyor ama avantajları o kadar avantajlı ki olumsuzluklar görülmüyor bir süre sonra :)) Ben de genel anlamda memnunum halimden, ara da isyan moduna geçip atar yapabiliyorum :P Olsun o kadarcık da :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim eğlenceli yorumun için.
amaaaaan ben de ortanca çocuğum 3 kızkardeşiz. vala gerçekten böyle bi sendrom olduğunu bilmiyordum ama tahmin ediyordum bizde de var aynı durumlar ama ben ablamla kardeşimin birlik olmasında gıcık kapıyorum evet genel olarak kıskancım.sanki 2si birbirine yetiyor yanlız kalan ben oluyorum sonra beni çok hırçınlaştırdı son zamanlarda ne olsa her zaman ağız birliğindeler ben de çok kızıyorum ama suanda elden gelen bişey yok galiba napsam yaaa üzülüyorum beni en çok yaralayan da ablamla aramızda 2 yaş var ve kardeşim sadece ablamın sözlerini dinliyor cidden bana bi çıkar yol gösterin ne yapabilirim çok fazla öfkeleniyorum bu duruma:((((
YanıtlaSilbiz 3 kardesiz ve 1 abim birde 3 yasında kız kardesim var kız kardeşim etrafı dağıtır ben toplarım abim ise beni hep kullanır ''git bana su geir gitbana.... getir falan '' hep böyleyiz abimle kavga ederiz Annem gene sen sus! der kız kardesimi azarlarım sus o senin ağabeyin der off hayatımdan bıktımm
YanıtlaSilİvit sen ortanca kardeşsin, hepimiz aynı kaderi paylaşıyoruz maalesef =D Ortayolcu kardeşiz biz her iki tarafı da idare etmeyi iyi biliyoruz bu bir avantaj sayılabilir aslında :)
YanıtlaSil