Ben buralarda değilken..

Selam!

2012 beni olduğumdan daha tembel biri yaptı sanırım. 1 ocaktan beri blogumu güncelleyemedim bir türlü. Çocuklarım olmadan asla diyen Aliye misali (Gündüzleri birkaç kez Aliye’nin tekrarına denk geldim de :P )ben de blogum olmadan asla diyor ve geri dönüyorum. Sizi bilmem ama ben kendi çöplüğümde (Özür dilerim canım blogum, sen çöp değilsin!) ötmeyi özledim. (Tabi ben de tavuk değilim). ÖSS’ciler parantez içinde yapılan esprilerden bloggerın zeka düzeyini bulun bakalım :P

Uzakta kaldığım dönemde Kim Sun Ah festivali yaptım(ki hala devam ediyor) artık Kim Sun Ah hayranıyım, kadın ne yapsa izlerim; te o kaa!

Birkaç kez Oldboy izleme girişiminde bulundum ama son anda vazcaydım. Maalesef biraz korkak bir yapıya sahibin, daha önce de söylemiştim: biri Ce-e dediğinde ertesi gün dudağında uçuk çıkan biriyim. Bu durumda filmi izleyemedim. Ama benimle birlikte oturup izleyecek birini bulduğumda izleyeceğim.

Geçenlerde Peri Tozu filmini seyrettim. İsmi hoşuma gittiği için beklentimi yüksek tuttum ama filmi hiç mi hiç sevmedim. Peter Pan temalı bir film yapmışlar ama beni sarmadı pek. Yine de aklımda şöyle bir replik kaldı: “Onlar yemek yerken, dans ederken kavga ederken hatta tabak-çanak havada uçuşurken bile mutlu. Sanki sorulacak tüm soruları sormuşlar ve cevaplardan tatmin olmuşlar.”

Ha bu arada filmi önermiyorum. Filme adını veren sahneyi yazardım ama kesin biri çıkıp spoiler verdim diye kızar, o sahnenin de öyle özel bir yanı yoktu ya neyse :P

Son haftalarda bir şey arıyorum: ÇOCUKLUĞUM!

Evet deli gibi bebeklik fotoğraflarımı arıyorum ama yok.. Zaten hepi topu 2 veya 3 fotoğrafım vardır ama olanları da bulamıyorum. Bir tane fotoğrafımı buldum birkaç gün önce. Yüzüm net değil ama :/ Özellikle aradığım bir fotoğrafım var: Eski evimizin çatısında bulunan eski-püskü koltukta herkesin olduğu gibi benim de bir bebeklik fotoğrafım var… Hatta o fotoğrafta nenem koltuğun arkasına gizlenmiş beni tutuyor güya:) Ne hikmetse foto kayıp. Bir tane de kalabalık içinde çekilmiş ve hala albümde yerini koruyan ilginç bir fotoğrafım var. Yaklaşık 15 kadın ve anneciğinin kucağındaki minik ben varım fotoğrafta. Bu fotoğrafı size göstermek isterdim. İlginç bir foto. Bebeklik halimi azıcık sevdikten sonra tam diğer sayfaya geçecekken kokoş bir kadın görüp geri döndüm aynı fotoğrafa. O kokoş dediğim kadın gelinmiş! Meğersem bir düğün fotoğrafıymış! :D Düğün fotoğrafı olduğunu fark etmemem ve fotoğrafı ilginç kılan şey ise bütün kadınların beyaz giyinmiş olması! Haha :D Yahu düğüne gitmişsiniz insan biraz düşünür di’mi ama?! Bana bile beyaz giydirmişler! :D Eskiden insanlarda hiç ince düşünce denen şey yokmuş, anladım :P Resmen hepsi gelin gibi beyaz elbiseler giymiş. Geline de yazık acıdım, hem herkesle aynı renk kıyafet giymiş hem de çirkin! (Hayatımda gördüğüm en çirkin gelindi)

Teyzemlerde bebeklik fotoğrafımın olması ihtimali varmış, inşallah çıkar bir yerlerden. Çıkması lazım çünkü ben daha bebekken teyzem bir makine filmi benim fotoğraflarımı çekerek bitirmiş. (Gerçi hep aynı poz ve kıyafetlerle çekmiş duyduğuma göre ama :P ) Fotom çıkarsa bu yazıyı güncelleyeceğim :P Ne çok fotoğraf dedim di’mi, sıkıldım kendimden..

Bu arada yatağımın altında duran eski dolabımızın bir çekmecesinde ıvır zıvırlarım vardı, onları temizledim. Çekmece nihayet boşalıp çöpe gittiği için annem sevinmiş olmalı. Çekmecede birkaç CD buldum. Tuna Kiremitçi’nin yazdığı, İclal Aydın’ın seslendirdiği şiir/yazı gibi bir şey buldum, hiç açılmamış. Ben de açmadım, çöpe attım. Sonra adamlar o kadar hazırlamış bense bir çırpıda çöpe gönderdim diye vicdan yaptım ama sonra kendimi teselli etim: CD’yi çöpe değil geri dönüşüm kutuna atmıştım. Görevliler fark edip alırlardı, paketi bile açılmamış yepisyeni bir CD sonuçta. Hiç olmadı hayat döngüsüne takılırdı vs vs vs….

2 tane de Kdrama CD’si buldum. Onca dizi varken gidip Winter Sonata ve A Love to Kill dizilerini CD’ye atmışım. Winter Sonata’nın sadece 10 bölümünü izlemiştim. İzlerken resmen içim şişmişti, çok yavaş bir diziydi bana göre. Sonunu getiremeyip yarım bırakmıştım en son. A Love to Kill’in sonu biraz şey olsa da sevdiğim dizilerden. Bi Rain’in o pasaklı halinden temiz hale geçişi en favori sahnemdir hala! :P :D Bu iki CD’de geri dönüşüm kutusuna yollandı tabi. Her an birileri daha Kdrama müptelası olabilir :P

En çok da 3 tane çocukluğuma dair hediye kitap buldum. Biri Sihirli Kozalaklar/ Kemal Sezer, diğeri ilkokuldaki müdür yardımcımızın yazdığı Yaşlı Nine ve Tilki, üçüncüsü ise; Portakal Kız! Bu kitapların varlığını bile unutmuşum ben. Portakal Kız’ı yeniden okumaya başladım, içeriğini biraz unutmuşum zaten..

Bulduğum en bomba şey ise hatıra defterim! :D Hemen birkaç örnek göstereyim.

Teyzem almıştı bu defteri, hatırlıyorum:) Ortadaki kalpli çerçeveyi dolduracak bir idolüm yokmuş sanırım o zamanlar :P

Hatıra defterlerinin bir numaralı sözü: “Unutma! Unutulanlar unutanları asla unutmaz!”Bu arkadaşımı hala tanıyorum. Geçenlerde evlendiğini duydum. Tam bir şok!

Canım arkadaşım! 2 tane dost dediğim insan var hayatımda birisi şu satırların sahibi. O zamanlar böyle sağlam bir dostluğumuz olacağını asla düşünemezdim. Onun da pek düşünmediğini yuvarlak içine aldığım bölümden tahmin etmek pek zor olmasa gerek..

Cidden aynen böyle oldu :D

Espri :P :D

Bu kişiyle de hala ve hala (!) arkadaşız :D İlkokuldayken bu uyuz beni sürekli kovalardı.

Offff ne berbat bir yazın varmış öyle arkadaşım! Oysa yazısı kötü olan kişilerle arkadaşlık etmezdim ben :P

Birisi hayatta en güvendiğim insan sensin yazmış ve sayfa sonuna bu hayatta babana bile güvenme diye not düşmüş! :D Birisi, hoşlandığı çocukla arasını yapmaya çalıştığım için teşekkür etmiş, olmaması kadermiş! :P :D Daha ne geyikler, ne kalbin kadar temiz sayfalar var… Hatıra defteri tutan erkek var mı çok merak ediyorum :D Neden bu tarz şeyleri biz kızlar yapıyoruz hep..

Bir de birkaç kitapçık buldum. Şiir, yazı, söz vs.. İçlerinden birinde doğum gününe göre kişinin hangi ağaç olduğunu belirten bir yazı vardı. 01-10 Mart arası doğan kişiler salkımsöğüt ağacı oluyormuş. 9 Mart’ta doğdum. Salkımsöğütün özellikleri şöyleymiş: Güzel ve çok melankoliktir. Etkileyicidir. Güzel ve zevkli şeylere meraklıdır. Seyehat etmeyi sever(Külliyen yalan, hiç sevmem!) Hayalperesttir(Hem de nasıl, ders çalışırken göreceksiniz beni! :P ) Kaprisli ama dürüsttür. Başkalarının duygularına önem verir. Çabuk etki altında kalır ama beraber yaşanması zordur. Talepkardır. Sezgileri kuvvetlidir. Aşıkken acı çeker ama demir atabileceği birini bulur.

Çekmeceden resmen ilkokul dönemim çıktı, vay beee :D

*Mail veya facebooktan mesaj atıp ps derslerini soranlar oldu yokluğumda. Yakında yeni ders eklemeyi umuyorum.

En önemli şeyi yazmadan yazıyı sonlandırıyordum az daha.. Bu yazı benim 100. yazım. Daha özel bir konu seçip daha güzel bir yazı yazmayı isterdim ama olduğu kadar artık:) Hadi “Daha nice nice…” şeklinde yorumlar yapıp kutlayın beni:)

Şu sıralar ben şu, bu ve o şarkılarını dinliyorum. Siz de dinleyin:)